Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie

Koncert pieśni jidysz wykonywanych przez Andre Hübnera-Ochodlo, wbrew oczekiwaniom czy stereotypom, wykracza daleko poza kategorię "piosenki żydowskiej".

Koncert odbył się w starannie dopracowanej scenografii, która była istotnym dopełnieniem piosenek. Czarna połyskująca podłoga, odbijające się w niej podświetlone na niebiesko akwaria, wyglądające nieco jak okna, za którymi pada gęsty śnieg. Między oknami świecznik odrobinę przypominający ten zapalany na święto Chanuka, w subtelny sposób tworzący kontekst dla wykonywanych utworów. Pierwszy z nichAndre Ochodlo zaśpiewał stojąc na samym skraju celowo niedoświetlonej sceny. Pusta przestrzeń w pierwszych minutach koncertu stworzyła dramatyczny nastrój, który w dalszej części był rozwijany przez ciekawe operowanie światłem czy wizualizacjami.

Andre Ochodlo wykonał 18 piosenek z repertuaru poezji żydowskiej, ale teksty w nowej oprawie muzycznej nabrały wymowy uniwersalnej, głównymi wątkami były zatem: miłość, życie i śmierć. Ten ostatni to, ze zrozumiałych względów, niezwykle ważny obszar w kulturze żydowskiej. Istotny jest także sposób, w jaki judaizm traktuje śmierć - jest ona mianowicie naturalną konsekwencją życia wszystkich istot na ziemi. Znalazło to swoje potwierdzenie w sposobie śpiewania - w interpretacjach artysty nie było buntu czy żalu, raczej dojrzałe pogodzenie się z losem. Ochodlo śpiewał oczywiście w jidysz, ale przed każdą piosenką głos lektora z offu recytował polską wersję. Dzięki temu widzowie nie musieli skupiać się na tym, "co poeta miał na myśli", ale mogli całą uwagę poświęcić pełnym ekspresji interpretacjom Ochodlo. niepokojąc nasze sny...), przesądzając o wykraczającym poza kategorię muzyki żydowskiej charakterze całego koncertu.